Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Η αλλαγή..

"Mε τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.."

Γ. Σεφέρης



Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώσαμε τα πάντα γύρω μας να καταρρέουν.Που ορκιστήκαμε πως -ο κόσμος να χαλάσει- εμείς θα αλλάξουμε. Ήταν οι φορές εκείνες που αισθανθήκαμε προδομένοι ή βιώσαμε την απογοήτευση.

Κι όμως..όταν πέρασε ο θυμός, όταν ο χρόνος απάλυνε τον πόνο, αθετήσαμε την υπόσχεσή μας και όχι μόνο δεν αλλάξαμε,αλλά κάναμε τα ίδια λάθη. Ίσως και μεγαλύτερα..

Οι απόψεις διίστανται.Άλλοι πρεσβεύουν πως ο άνθρωπος "γεννιέται" , άλλοι πως ο άνθρωπος "γίνεται". Με τον εαυτό μου δεν έβγαλα ποτέ άκρη. Ίσως επειδή κάνω ό,τι περνά απ'το χέρι μου για να διευρύνω τον τρόπο σκέψης μου,δουλεύω με το μυαλό μου, χρησιμοποιώ την λογική μου..κι από την άλλη η καρδιά μου χτυπά τόσο αυθεντικά..
Είναι επιρρεπής σε δύο λέξεις.Στη συγγνώμη και στη συγχώρεση.
Κι όσο κι αν καταβάλλω συχνά υπεράνθρωπες προσπάθειες να αφήσω στην άκρη τον ανθρωπισμό που με διέπει και να φερθώ όπως αξίζει στους ανθρώπους -στον καθένα ξεχωριστά- ,δεν τα καταφέρνω ποτέ.Μυαλό και καρδιά συγκρούονται σε μία από τις πιο γνήσιες μάχες που γνώρισε ποτέ ανθρώπινο σώμα.

Κι εκεί που λέω πως δεν αλλάζω,εκεί που παρατηρώ πως είμαι επίορκος και δεν έχω τηρήσει το χρέος προς τον εαυτό μου να τον προστατεύσω,εκεί διαψεύδομαι.

Γιατί μπορεί αυτό που είμαστε -έμφυτο ή επίκτητο- να μην αλλάζει ριζικά,αλλά κάτι μέσα μας διαλύεται,κάτι μέσα μας σπάει. Είσαι ο ίδιος άνθρωπος,ίσως λίγο πιο ώριμος μέρα με τη μέρα..αλλά αυτή η ωριμότητα φέρει κι ένα βαρύ τίμημα.Την κούραση.

Έχεις κουραστεί να προσπαθείς,έχεις κουραστεί να μην αλλάζεις, έχεις κουραστεί να μην αλλάζουν οι άλλοι, έχεις κουραστεί και φοβηθεί διαπιστώνοντας πόσο όμοιοι είναι στη βάση τους οι άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και με σένα. Έχεις κουραστεί να ζητάς συγγνώμη,έχεις κουραστεί να συγχωρείς,έχεις κουραστεί να κουράζεσαι.


Και την ώρα που λες "ως εδώ ήταν" .. αρκεί ένα χαμόγελο,αρκεί μία καλή κουβέντα, μία όμορφη ανάμνηση,μια προσμονή γλυκιά για να σε πείσει πως αξίζει τον κόπο που κομματιάζεσαι,που διχάζεσαι, που αντιφάσκεις, που κουράζεσαι..

Τότε είναι που συνειδητοποιείς πως θα ήσουν επίορκος αν είχες πάει κόντρα στον νόμο της αντίφασης πάνω στον οποίο στηρίζεται η ίδια η ζωή. Ηρεμείς, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και χαμογελάς με ανακούφιση που δεν αλλάζεις..!

Έλενα Φαλίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου